เพลงรำวงที่ชื่อว่าดาวลืมฟ้า
เพลงนี้เขาเขียนขึ้นมา
ไม่เจตนาว่าใคร
ขอฝากเพลงนี้ไว้เป็นคติเตือนใจ
หญิงชายทั่วไป
รับฟังกันได้ทุกคน
ฟังวาจาเฉลยเอ่ยมาน่าขัน
ออกร้อนออกรับฉับพลัน
ไม่ทันคิดตรองและกรองเหตผล
กินปูนร้อนท้อง
ไปเที่ยวป่าวร้องกับทุกๆคน
ว่าตนทำดียามไข้ไม่มีผู้ใดสงสาร
ทำไมทำตัวเหมือนดังเช่นวัวสันหลังหวะ
คอยเผ่นผงะเมื่อยามฝูงกาเดินผ่าน
เป็นนักธรรมะ ควรจะตรึกตรองและมองให้นาน
รักการทำดี ไยเจ้าจึงหนีหน้าไป
ดาวเรรวน ศักดิ์ศรีไม่ควรคู่ฟ้า
ดาวน้อยจึงคล้อยจากตา
ลงโทษฟ้าพาเจ้าไปเร่ขาย
ความจริงนั้นหนา
ดาวเจ้าขายฟ้าที่เคยพลั้งกาย
แสงดาวพราวพราย
จึงต้องสลายจากสรวงสวรรค์
น่าสงสารดาวน้อย
ที่เคยลอยอยุ่คู่ฟ้า
สำคัญผิดคิดว่า
เลิศกว่าดารานับพัน
ด้วยความปราณีจากฟ้า
สร้างเจ้าขึ้นมาเป็นดาว
อาศัยบารมีดาวเก่า
ส่งเจ้าเป็นดาวพราวพรรณ
พอได้ดีมีชื่อ
ความสัตย์ซื่อเจ้าก็หมด
เหลือไว้เพียงความทรยศ
มองฟ้าหมดความสำคัญ
เจ้าเป็นเหมือนศิษย์คิดล้างครู
เป็นลูกไม่รู้คุณพ่อ
ลืมถิ่นกำเนิดเกิดก่อ
ลืมแม้แต่พ่อของมัน
เจ้าตีตัวเสมอฟ้า
ทำแป็นปีกกล้าขาแข็ง
เจ้าเป็นหิ่งห้อยน้อยแสง
ยังคิดกำแหงแข่งจันทร์
เสียงเพลงที่เขาร้องมา
เจ้าก็ว่าเป็นลิ้นนรก
ส่วนลิ้นของเจ้าที่สกปรก
กลับว่ามีค่าอนันต์
แสนสงสาร เจ้าดาวน้อย
ที่เจ้าล่องลอยโดดเดียว
เจ้าเปล่งแสงอยู่ดวงเดียว
ขับเคี่ยวกับดาวนับพัน
เจ้ามีแสงเพียงลางๆ
พยายามเบ่งจนหางงอก
ใครๆก็รู้ว่าหางเจ้าออก
งอกจนเป็นดาวหางนั่น
เจ้าอย่าเอาหางเที่ยวฟาดฟ้า
จะถูกประชาลงทัณฑ์
ผู้ประพันธ์ มงคล อมาตยกุล
No comments:
Post a Comment